Meer punten, minder komma’s.

Inleiding

Meer punten, minder komma's. Niet lang geleden zat ik te luisteren naar een webinar van Michael Neill. Hij had het over “meer punten, minder komma’s”. Daarmee gaf hij aan dat het niet effectief is om steeds weer consequenties te verbinden met iedere gedachte die je krijgt. Als je leert om vrede te hebben met wat er op dat moment aan de hand is en daar niet per sé iets mee te verbinden, wordt het leven ineens een stuk draaglijker. Ik begrijp dat dat enige uitleg vraagt.

Het menselijk systeem

Wij hebben drie dingen nodig om “chocolade te maken” van ons leven.

1. We moeten leven. Dat lijkt een open deur, maar als je niet voldoet aan de basiseis van dat je een levend wezen bent, kun je ook “het leven” niet ervaren. Lijkt mij logisch.
2. We hebben een manier nodig om ons bewust te zijn van “de dingen om ons heen”. Daarvoor hebben we ons bewustzijn. Dat realiseren we dan via onze zintuigen: Zien, horen, proeven, ruiken en voelen.

Nu moeten we even pas op de plaats maken. Als je alleen uitgaat van de bovenste twee elementen, kun je als bewust, levend wezen nog niks met de informatie die je aan je voorbij ziet, ruikt, hoort, proeft of voelt voorbijgaan. Je moet er ook een vorm van begrip van hebben wat er aan de hand is. Anders kun je niet (re)ageren.

3. We moeten dus in staat zijn om het leven en het bewustzijn op een zinvolle manier met elkaar te verbinden. Daarvoor hebben we de gave van denken gekregen. Met denken kunnen we als levend wezen begrijpen wat er in de omgeving gebeurt. Zo kunnen we reageren op een aanstormende auto o.i.d., of op een aantrekkelijk persoon die voorbij gaat.

Dit zijn de Drie Principes van Mind, Consciousness en Thought (heel) kort beschreven. Onze manier om met de wereld om ons heen om te gaan, is via Thought, dat ervaren we in onze gedachten. Wil hier meer over weten, ik heb een e-book wat je hier kunt downloaden

De paradox

Denken is echter een lastig ding. Het is ons enige middel om de wereld te begrijpen, maar tegelijkertijd kan het ons ook enorm belemmeren. Als we een schaduw zien die niet overeenkomt met de grootte van een bosje even verderop, zijn we blij dat we kunnen begrijpen dat er misschien iets meer achter dat bosje zit dan alleen dat bosje. En dat we dat bosje misschien maar beter even niet van dichtbij gaan bekijken…

Aan de andere kant kunnen we ook doorschieten in ons denken, en achter elk bosje een sabeltandtijger vermoeden…

De misvatting

Wij hebben allemaal -in volledige onschuld- geleerd dat ons gevoel bepaald wordt door wat er om ons heen gebeurt. Dat is ons al kort na onze geboorte aangeleerd, en daarin zijn we jaren bevestigd door onze dierbaren, onze vrienden, de media en vooral de reclame. Wat je overkomt, zou je een gevoel moeten geven, en dat bepaalt of je iets goed gedaan hebt of niet.

Daar zit echter een lastige vooronderstelling aan vast. Het betekent namelijk dat je gevoel bepaald wordt door omstandigheden waar jij als persoon geen directe invloed op kan uitoefenen. Met als gevolg dat je jezelf afhankelijk maakt van de omstandigheden. Dat heeft als directe consequentie dat je altijd overgeleverd bent aan die omstandigheden.

Waarmee je dus -volgens die denkwijze- altijd “het slachtoffer” bent van de dingen om je heen.

Het alternatief bij "meer punten, minder komma's"

Kan het anders? Jazeker!
Volgens het begrip van de Drie Principes zijn gevoelens een kompas over jouw gedachten. Dus niet over de omstandigheden, die dingen buiten jezelf, maar over een gedachte die op dat moment bij je heeft post gevat. Dat gevoel kan negatief, neutraal of positief zijn.

Binnen de Drie Principes zeggen we dat iedere gedachte die je een gevoel geeft van minder dan neutraal te zijn, gewantrouwd moet worden. Waarom?

• Een negatieve gedachte is namelijk meestal niet waar. (Die mijnheer kijkt boos, hij zal wel een hekel hebben aan mij. Dat is nergens op gebaseerd!)
• Als je negatieve gedachte wel waar is, brengt die gedachte je in een lage gemoedstoestand, waardoor je de neiging krijgt om naar een oplossing te zoeken om zo snel mogelijk uit die lage gemoedstoestand te komen. Dus ga je op zoek naar een (waarschijnlijk niet bestaande) reden. Waarop je dan hoogstwaarschijnlijk een actie onderneemt die je nog verder in de put helpt, omdat je als je negatief gestemd bent, bijna nooit helder kunt denken.
• Je kunt een negatieve gedachtentrein vormen. Dit is een beetje gekoppeld aan een oplossing voor de negatieve gedachte zoeken, maar het effect ervan is omgekeerd: je knoopt negatieve gedachten aan elkaar en gaat je steeds beroerder voelen. Bijvoorbeeld: “Ik ben ontslagen”, “Als ik niet snel voor inkomen zorg, kan ik de huur/hypotheek niet betalen”, “Dan moet ik mijn huis uit/hebben we geen eten”, “Waar moeten wij dan wonen/hoe moeten we dan overleven?”, “Dit gaat helemaal verkeerd!”. Je begrijpt wel dat je dan in een gemoedstoestand bent waar je geen weloverwogen beslissingen meer kunt nemen.
  In extremo zou je zelfs die gedachtentrein helemaal kunnen uitbouwen tot een gedachtenstorm, waardoor je de verbinding met je gezond verstand verliest. Mensen met hoge stress of (bijvoorbeeld) psychische klachten hebben hier last van. Waardoor hun gedrag in hoge mate gaat afwijken van wat wij als “normaal” beschouwen.

Wat werkt dan niet bij "meer punten, minder komma's"?

Positief denken. (nu krijg ik waarschijnlijk de volledige gemeenschap die positief denken als remedie tegen negatief denken entameert, alsook de RET psychologen, over me heen, maar lees even verder… en het is maar een blog, hè?)

Het is een misvatting om te denken dat wij controle hebben over onze gedachten. Gedachten komen en gaan en als je eerlijk bent, weet je dat je zowel positieve, als neutrale als negatieve gedachten hebt. En dat je nooit van tevoren weet welke volgende gedachte je zult krijgen. Je kunt (proberen) positief te denken wat je wilt, maar op een gegeven moment is er altijd ergens een negatieve gedachte. Omdat die er altijd zijn. En om dan te zeggen dat je niet hard genoeg je best hebt gedaan, helpt niet om het op te lossen. Want je laat daarmee je “positief denken adept” akelig in de steek.

Maarrrr! Hoe kun je dan zeggen dat je afscheid moet nemen van “alles wat minder is dan neutraal”? Wat ik denk dat we daar bedoelen is: “laat die minder dan neutrale gedachte met rust.”

Want:

• Gedachten zijn vluchtig. Er komt altijd een nieuwe gedachte.
• Een gedachte is precies wat het is, waarschijnlijk een heel klein beetje energie, wat onmiddellijk weer kan opgaan in iets anders.
• Een gedachte heeft geen kracht, geen macht, tenzij jij hem/haar voedt.
• En als je die “minder dan neutrale gedachte” voedt, ga je je alleen maar beroerder voelen.

Dus: waarom zou je dat doen? Ik kan daar de logica niet van inzien.

Wat werkt dan wel bij "meer punten, minder komma's"?

Een punt. De Engelsen zeggen dat veel mooier: “a full stop”. Zonder de komma.
Dat betekent dat je vrede hebt met wat er op dat moment is, en daar geen conclusies aan verbindt.

Dus: Ik voel me beroerd vandaag. Punt. Niet erg. Gaat (meestal) vanzelf over. En als het niet over gaat en het erger wordt, is het misschien handig om te kijken of je een echte oorzaak kunt vinden, of een dokter moet bezoeken. Als je die reden niet direct kunt vinden, kijk het nog even aan.

Als er écht iets aan de hand is, wordt je vrijwel altijd door je lichaam gewaarschuwd: “Hé, je moet hier echt iets aan doen hoor, anders gaat het niet goed!!!

Dus niet: “Ik voel me beroerd vandaag, dus… ga ik …, doe ik…. Nee, gewoon een punt.

Zo simpel is het.

Je hebt geen idee wat er dan van je af valt.

Probeer het eens. Ik ben ervan overtuigd dat het je zal bevallen.