Waarom?
Al jaren zie ik in het werkveld mensen die niet het beste uit zichzelf halen. Ik zie mensen worstelen en zie zoveel kansen om effectiever om te gaan met bestaande situaties, dat ik het tot mijn levensmissie gemaakt heb om mensen duurzaam te helpen.
Toen ik zelf opgroeide, zag ik dat mijn vader van zijn eigen werk geen energie kreeg. Later betrad ik zelf de arbeidsmarkt en zag dit ook bij anderen om mij heen. Ik zag dit met de jaren toenemen. In een baan of functie worden bepaalde dingen van je gevraagd, die soms lijnrecht in tegenstelling staan tot wat je wilt bereiken. In die tijd ontbrak het mijzelf nog aan focus. Ik liet in mijn carrière eigenlijk maar een beetje gebeuren wat er op mijn pad kwam, zonder daar zelf een stevige richting aan te geven.
In 1999 was ik een tamelijk succesvolle accountmanager met een grote account in de logistiek- en transportmarkt. Ik was begonnen met coachen van collega’s. Huisje, boompje, beestje. Mijn leven verliep soepel, alles was op de rit. In april van dat jaar werd ik geschept door een auto tijdens het hardlopen.
En dan. Wat nu?
Eerst herstellen. Dat duurde lang, in totaal vijf jaar. Ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik mijn functie kon behouden en blijven uitvoeren, anders was dat een stuk ingewikkelder geworden. Het gaf me de gelegenheid om in mijn eigen tempo te herstellen. In 2004 was ik zover, en met mij mijn gezin, dat we "het ongeluk" achter ons konden laten. We maakten weer stappen. In 2007 werd ik gevraagd om toe te treden tot de toenmalige Consultancy Business Unit van mijn werkgever. Dat was een mooie ontwikkeling, want daardoor kon ik mijn ideeën verder ontwikkelen en uitwerken. In die jaren heb ik veel ervaring met coaching binnen en buiten de organisatie opgedaan.
De ommekeer
Begin 2012 kreeg ik de gelegenheid om de organisatie te verlaten. Daarmee ontstond de mogelijkheid om op eigen manier te coachen.
De jaren daarna heb ik gezocht naar een manier om mijn unieke manier van coaching te vinden zodat het samenviel met waar ik voor wilde staan. In 2017 startte ik met een training langs lijnen van mindfulness om me daarin te certificeren. Toch bleef er iets wringen, omdat deze aanpak nooit volledig betrouwbaar was en bovendien mijn coachees heel hard liet werken om resultaten te behalen. Dat beviel me niet en ik bleef dus verder kijken.
De Drie Principes
Op 13 april 2018 werden mij de Drie Principes aangereikt, en ik heb eigenlijk vanaf dat moment al mijn oude inzichten geïntegreerd met alles wat ik wist. Voor mij vielen ineens alle puzzelstukjes op hun plek. Ik was nog 3 sessies verwijderd om een gecertificeerd mindfulness coach te worden, en ik heb dat ter plekke laten vallen. Ik kreeg de overtuiging dat wanneer ik daarmee door zou gaan, ik niet op de meest effectieve manier zou omgaan met mezelf en met anderen. Ik heb in één weekend in de basis van de Drie Principes begrepen, en sindsdien ben ik student geworden van dit uitzonderlijke gedachtegoed. En daar ben ik de komende eeuw niet mee klaar. Ik zie en merk wat het voor mij doet, ik zie wat het met anderen doet. En dat gun ik anderen ook.
En weet je wat het mooiste is?
Dit begrip is 100% betrouwbaar, het werkt altijd op dezelfde manier.
En dan worden bepaalde dingen voorspelbaar...
De resultaten
De resultaten zijn af en toe verbijsterend.
- Ik zie mensen na een paar gesprekken opstaan uit depressies die ze al jaren bij zich droegen.
- Ik heb in een paar gesprekken met een artiest met paniekaanvallen, de artiest geleerd zijn angsten te integreren in zijn leven, en de angst wordt beheersbaar.
- Mensen met burn-out komen niet alleen in recordtijd weer op de been maar komen er zelfs sterker uit te voorschijn.
- Teams zie ik in korte tijd productief samenwerken, omdat ze gaan begrijpen hoe het menselijk system echt werkt. Men krijgt meer begrip voor elkaar, waardoor men beter leert samenwerken en dus betere resultaten behaalt.
- Leiders veranderen in een paar maanden hun stijl en gaan leiden vanuit hun authenticiteit. Dat levert meer rust voor hen en hun omgeving op, meer effectiviteit en meer efficiency.
- Ik werk nu zelfs (voorzichtig) met mensen met psychische klachten die geen baat (meer) hebben in het normale circuit.
Ik zie mensen zichzelf overstijgen en nieuwe wegen inslaan, waar ze vroeger niet durfden te gaan. Dit maakt me oprecht blij en het bevestigt de kracht van dit gedachtegoed.
En weet je wat het mooiste is? Je hoeft er niets voor te doen! Je hoeft alleen maar een nieuw begrip te krijgen van hoe het menselijk systeem werkt, en vanuit dat begrip naar jezelf en anderen te kijken.
Wat is coaching dan een geweldig vak!
